بشره (=روپوست) بافت محافظ اندامهای هوایی جوان گیاه است. سلولهای بشره به یکدیگر چسبیدهاند و سطح خارجی اندامهای درونی آن اغلب کوتینی شده است. بهمنظور تبادلات محیط و گیاه، لابهلای آنها سلولهای نگهبان روزنه تمایز یافته است (روزنه هوایی و روزنه آبی). بشره ممکن است یک ردیفی و گاه چند ردیفی نیز باشد (مثل گیاهان فیکوس و فلفل سیاه). سلولهای بشره زندهاند اما در اکثر موارد فاقد کلروپلاستاند و معمولاً آمیلوپلاست دارند (در برخی سرخسها بشره کلروفیل دارد). بشره میتواند به سلولهای نگهبان روزنه، کرک و در ریشه به تار کشنده تمایز باید.
ضمن تبریک عید سعید فطر و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما همراهان زیستولوژی-زیست شناسی در پست قبل مقاله ای در رابطه با "بررسی پدیده کشند سرخ در سواحل خلیج فارس" برای شما منتشر کردم. در این پست قصد دارم درباره مشاهده کریستال یا بلور های تشکیل شده در گیاهان تصاویری از برش های آزمایشگاهی خودم ارائه کنم.
کریستال یا بلور یکی از انواع مواد ارگاستیک است که در واکوئل های سلول های گیاهی مشاهده می شوند. متداول ترین بلور در این میان بلور اگزالات کلیسم بوده که این بلور ها به شکل های مختلف بلور ستاره ای؛ بلور ماکله؛ بلور شنی؛ بلور سوزنی (رافید) و بلور های منشوری ناقص و کامل دیده می شود. این بلور ها در برش های ساده عرضی از گیاهانی مانند عشقه، برگ بیدی، اپیدرم (بشره) پیاز به صورت شفاف و بدون رنگ دیده می شوند.
جلبک ها از دو جنبه اقتصادی و اکولوژیکی دارای اهمیت زیادی هستند. از نظر اکولوژیکی، جلبکها در پایه هرم انرژی میزواکوسیستم های دریا بوده و به عنوان تولید کنندگان اصلی زنجیره غذایی، تثبیت کنندگان ازت و ایجاد اکوسیستم های خاص و تامین زیستگاه مناسب برای آبزیان دارای نقش حیاتی میباشند. از جنبه اقتصادی این گیاهان در تهیه علوفه، کود و بسیاری از پلی ساکارید های با ارزش نظیر آگار حائز اهمیت بوده و مصارف مستقیم از این گیاهان روز به روز در حال گسترش است.
جلبک قرمز Gracilaria salicornia گونه ای آگروفیت از خانواده Gracilariaceae از شاخه جلبک های قرمز Rhodophyta است که از مهمترین منابع تامین آگار در جهان محسوب میشود که با توجه به اهمیت و ارزش اقتصادی آگار در صنایع مختلف غذایی، پزشکی و آزمایشگاهی گونه های مختلف این جنس از جنبه های مختلف مورد توجه محققان می باشد. این جلبک در آبهای ساحلی جنوب کشورمان است که تراکم آن و درصد پوشش بسیار کم و محدود از خلیج گواتر در دریای عمان شروع شده و تا سواحل بوشهر در خلیج فارس ادامه دارد، اما رویش های این گونه در سواحل شمال شرق جزیره قشم بصورت کاملاً استثنایی و خاص تجمعات انبوه و متراکمی را ایجاد میکند که تا کنون در سایر نقاط ساحلی جنوب کشور در خلیج فارس و دریای عمان مشاهده و گزارش نشده است.